Grób jest trwale wpisany w przeżywanie ciszy Wielkiej Soboty.
To właśnie do przygotowanego w każdej parafii Grobu Pańskiej przychodzą wierni, by choć na chwilę oddać cześć umęczonemu Jezusowi. Wpisanie Grobów Pańskich w Triduum Paschalne przywędrowało z Palestyny. Spopularyzowali go sprowadzeni w XII wieku bożogrobcy, zwani u nas miechowitami (od Miechowa – miejscowości, do której przybyli).
Symbol, jakim jest Grób Pański jest o tyle istotny, ponieważ to właśnie on był pierwszym, niemym świadkiem zmartwychwstania Jezusa.
Ogień i Paschał
W Wielką Sobotę czas zadumy i ciszy trwa do zachodu słońca, kiedy to rozpoczyna się Wigilia Paschalna. Wówczas na placu przed kościołem rozpoczyna się obrząd poświęcenia ognia.
Poświęcenie ognia a następnie zapalenie tym ogniem nowego Paschału ma przypominać przede wszystkim kolumnę ognia, która prowadziła Izraelitów przez Morze Czerwone. W znaku tym chodzi jednak o Chrystusa, który jest dla nas taką kolumną ognia, światłem i przewodnikiem na drodze do zbawienia. To jest jedyny moment, gdy w ciągu roku okadza się właśnie tę świecę – nośnik światła symbolizującego Chrystusa.
Woda
Sercem całej liturgii Wielkiej Nocy jest misterium chrztu. Właściwie wszystko w symbolach tego dnia obraca się wokół tego sakramentu. Liturgię Chrztu rozpoczyna poświęcenie wody za pomocą… ognia. Paschał z poświęconym ogniem zanurza się
w naczyniu z wodą do poświęcenia.
Ma to nam przypominać, że w Chrzcie zanurzamy się w Chrystusa – jak łączy się w tym geście ogień z wodą. Znak ten wskazuje także na inny wymiar tajemnicy chrztu: zstąpienie Ducha Świętego, który na początku stworzenia “unosił się nad wodami” lub jak można wnioskować z kontekstu “przenikał wody” dając naturze życie.
Oto wszystkie symbole Wielkiej Soboty, które towarzyszą nam tego dnia od wschodu, aż do zachodu słońca
migawki z w pw. Matki Boskiej Dobrej Rady w Zgierzu
