Organizacja wypoczynku dla dzieci organizowana jest od ponad 20 lat. Organizatorem jest Ks. Proboszcz parafii w tym roku ks. kan. Krzysztof Nowak przy współpracy z Akcją Katolicką oraz zaangażowaniu nauczycieli i osób chętnych na zasadach wolontariatu.
W tym roku wspierali ks. Proboszcza nauczyciele katecheci: Katarzyna Wojtczyk, Andrzej Kalinowski, Marcelina Kalinowska, Dorota Bartczak nauczyciel WF., wspierani byli przez Grażynę Cicharską, Alinę Leszczak, Hannę Florczak i naszego kucharza Marka Wietrzyka oraz Akcję Katolicką. Codziennie przychodził ks. proboszcz aby nas pobłogosławić wesprzeć duchowo. Dzieci uczestniczyły w Mszy Świętej i kilkakrotnie w spotkaniach z kapłanami.
Pierwsza nasza wyprawa była na spotkanie z ks. kan. Dziekanem Andrzejem Chmielewskim w kościele Św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Ks. Dziekan zawsze ma czas na spotkanie z uczestnikami półkolonii. Dzieci zapoznały się z historią najstarszego kościoła w Zgierzu oraz relikwiami św. Faustyny. Pózniej powędrowaliśmy na spotkanie do Komendy Powiatowej Straży w Zgierzu.
Wybraliśmy się też do Kalisza do Sanktuarium Św. Józefa , uczestniczyliśmy w Mszy Świętej podczas której nastąpiło zawierzenie uczestników półkolonii Św. Józefowi. Miła niespodzianka dla dzieci iż przed Sanktuarium czekał kapłan na kolonistów , towarzyszył nam w kościele , pózniej oprowadził po Sanktuarium. Podczas posiłku przyszedł sam ks. Kustosz do uczestników półkolonii ks. prałat Jacek Plota.
Ks. Łukasz zapoznał nas z Kultem Świętego Józefa w Kaliszu
Powiedział -Kult św. Józefa w Kaliszu trwa nieprzerwanie od XVII wieku. Od początku XVII wieku jednym
z głównych miejsc czci Świętego Józefa w Polsce stał się Kalisz, gdzie kult ten wiązano z obrazem Świętej Rodziny. Według tradycji początki Sanktuarium Świętego Józefa w Kaliszu sięgają 1670 roku. Wtedy bowiem został uzdrowiony za przyczyną Świętego Józefa mieszkaniec wsi Szulec, który jako wotum ufundował obraz Świętej Rodziny i umieścił go w Kaliskiej Kolegiacie w podarowanym przez siebie ołtarzu.
Święty Józef stał się na nowo aktualny w dzisiejszych czasach i jest nadzieja, że świat odda Mu się w opiekę..
W Kaliszu z przewodnikiem zwiedziliśmy Katedrę Św. Mikołaja , Basztę Dorotkę wybraliśmy się do Kalisza –Zawodzie najstarszego Grodu .Kaliski gród to jedno z najważniejszych miejsc związanych z początkami państwa polskiego Największy rozkwit, wczesnośredniowieczny Kalisz przeżywał w czasach panowania księcia Mieszka III Starego, który ufundował tutaj romańską kolegiatę i założył mennicę. Kaliski gród stał się także miejscem pochówku Mieszka Starego.
Udając się do Kalisza zwiedliśmy dworek Marii Dąbrowskiej w Rusowie. Przewodnik z Muzeum przypomniał postać Marii Dąbrowskiej, jednej z kultowych postaci polskiej literatury, w Russowie dorastała i spędziła swoją młodość. W liście do gazety „Ziemia Kaliska” tak o sobie mówiła:
„Jestem dzieckiem ziemi kaliskiej. Z jej okolic i z samego Kalisza czerpałam natchnienie do moich książek: „Uśmiech dzieciństwa”, „Ludzie stamtąd” oraz „Noce i dnie”. Ta ziemia ukształtowała moje poczucie artystyczne, styl i język całej mojej twórczości”.
Podczas półkolonii były warsztaty kulinarne na miejscu, gdzie Marek Wietrzyk wspólnie z uczestnikami półkolonii i opiekunami przygotowali smakołyki. Zaprosili ks. proboszcza i władze miasta którzy wspierają nasze wojaże.
Dzień sportu gdzie gry i zabawy poprowadziła Dorota Bartczak , zawody dostarczyły niezapomnianych emocji.
Zawitaliśmy do Łodzi –do Katedry , miejsca objawień Św. Faustyny, Muzeum na ulicy Krośnieńskiej , Cerkwi Prawosławnej. W Muzeum poświęconym Św. Faustynie Siostra przybliżyła nam postać Św. Faustyny, wspólna modlitwa i przybliżyła o objawieniu Św. Faustyny
Postać św. Faustyny jest rozpoznawalna na całym świecie, zwłaszcza wśród chrześcijan. Jednak niezależnie od wyznania historia świętej Faustyny jest wyjątkowa, niepowtarzalna i godna zainteresowania. Objawienie miało miejsce w Parku im. J. Słowackiego w Łodzi, obok rosnącego do dziś drzewa – według historii, podczas ludowych zabaw, młodej kobiecie objawił się Jezus Chrystus, aby poprosić o jej służbę i wstąpienie do zakonu.
Św. Faustyna przyczyniła się także do powstania jednego z najbardziej znanych w historii chrześcijaństwa obrazów – Jezusa Chrystusa Miłosiernego. Obraz stworzono na podstawie opisanego przez kobietę objawienia w celi płockiego klasztoru. Jezus Chrystus polecił namalowanie obrazu właśnie według tej wizji.
Zawitaliśmy też do Cerkwi w Łodzi.
Co zobaczyliśmy w Płocku? Koloniści zwiedzanie miasta zaczęli od Sanktuarium Bożego Miłosierdzia
w Płocku. Miejscem pierwszego objawienia Jezusa Miłosiernego św. Siostrze Faustynie Kowalskiej, podczas którego otrzymała polecenie namalowania obrazu z podpisem: Jezu, ufam Tobie . Z historią zapoznała nas siostra ze Zgromadzenia do którego wstąpiła Św. Faustyna
Spacerowaliśmy tez po najstarszych i najciekawszych obiektach miasta które mieszczą się na wysokiej skarpie nad Wisłą na tzw. Wzgórzu Tumskim. Tutaj przetrwała bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz resztki dawnego zamku Kazimierza Wielkiego (obecnie Muzeum Diecezjalne)
Katedra a dokładniej bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku to najcenniejszy z tutejszych zabytków.
Podczas odwiedzin płockiej bazyliki podziwialiśmy znajdującą się z tyłu Kaplicę Królewską. Pochowano w niej Władysława Hermana, Bolesława Krzywoustego i wielu innych książąt.
Nie mogło zabraknąć rejsu statkiem po Wiśle .
Byliśmy tez w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku – katedra mariawicka wybudowana z inicjatywy Marii Franciszki Kozłowskiej w latach 1911–1914.
Mariawici nazywają ją często potocznie Świątynią lub katedrą, bowiem jest to jedyna mariawicka katedra w całej Polsce i najważniejsza świątynia Kościoła Starokatolickiego Mariawitów funkcje głównych świątyń diecezjalnych – Z historia Mariawitów zapoznał nas kleryk Seminarium Mariawitów.
Co zobaczyliśmy w Łowiczu ?
Przewodnik powiedział że Honorowym Obywatelem miasta Łowicza jest m.in Karol Wojtyła, czyli papież Jan Paweł II, Maciej Rybus czy Zbigniew Bródka.
Koloniści zwiedzili:
- in Bazylikę Katedralną,
- Rynek w Łowiczu. Jest to bowiem jedyny w Polsce rynek o trójkątnym kształcie z zachowanym architektonicznym układem średniowiecznym.
- Ratusz oraz Stary Rynek
- Muzeum w Łowiczu
- Aleję Gwiozd Łowickich
- Muzeum Guzików i wycinanek Łowickich
Barokowa bazylika katedralna stoi na miejscu pierwszej łowickiej świątyni . Swoją obecną formę kościół uzyskał w XVII wieku. Na szczególną uwagę zasługuje kaplica Uchańskiego, pochodząca jeszcze z XVI wieku,
z relikwiami św. Wiktorii (sprowadzone w XVII wieku) patronki miasta i regionu.
W 1992 roku Jan Paweł II podniósł go do godności katedry, tworząc diecezję łowicką. W 1999 roku świątynia uzyskała tytuł bazyliki mniejszej. Przez mieszkańców miasta nazywana jest “mazowieckim Wawelem” – ze względu na to, że w jej kryptach pochowano wielu arcybiskupów gnieźnieńskich i prymasów Polski.
Barokową XVII-wieczna Bramę Prymasowską, która zachowała swoje oryginalne zdobienia.
Muzeum w Łowiczu
Kolejnym z charakterystycznych zabytków otaczających Stary Rynek jest gmach dawnego seminarium Księży Misjonarzy, w którym utworzono miejskie muzeum. Zaprezentowano w nim historię miasta oraz bogate zbiory archeologiczne, regionalne i etnograficzne (w tym słynne łowickie wycinanki oraz wnętrze chłopskiej chaty). Na tyłach umieszczono miniskansen (trzy zagrody łowickie).
Prawdziwą perełką kompleksu jest jednak barokowa kaplica pw. św. Karola Boromeusza
z pięknymi freskami iluzjonistycznymi (malarstwo naśladuje elementy architektoniczne) autorstwa Michała Anioła Palloniego. Łowiccy przewodnicy opowiadają, że cały budynek chcieli zniszczyć naziści, ale miejscowy ksiądz oświadczył im, że malowidła są dziełem Michała Anioła, nie precyzując że chodzi o Palloniego, a nie Buonarottiego
Po zwiedzeniu Łowicza udaliśmy się do Bolimowa na warsztaty Garncarskie Rodziny Konopczyńskich. Tu koloniści mogli włączyć swoja wyobraźnie i lepić z gliny na co mieli ochotę. Oprócz tego wspólnie
z właścicielami zrobili wybrany przez siebie przedmiot inny malowali, , pieczenie kiełbasek.
Nie mogło tez zabraknąć poznawania najbliższych okolic Zgierza
Spacerując przez las doszliśmy do- MOGIŁ W LESIE LUĆMIERSKIM. Las lućmierski jest miejscem, w którym Niemcy w czasie okupacji masowo rozstrzeliwali Polaków. Przywożono tu i zakopywano wcześniej zamordowanych więźniów. W tym lesie pogrzebano około 30 tysięcy ciał.
Taki los spotkał również 100 Polaków, rozstrzelanych 20 marca 1942 roku w Zgierzu. Była to jedna
z największych egzekucji publicznych na terenie tzw. Kraju Warty, a zastosowano ją jako odwet za zastrzelenie przez sierżanta wojska polskiego – Józefa Mierzyńskiego – dwóch funkcjonariuszy gestapo. Stracono niewinnych ludzi, nie mających nic wspólnego z zabiciem dwóch hitlerowców. Władze niemieckie dobrze wiedziały, że sprawcą tego czynu był Mierzyński, jednak egzekucję przeprowadzono w celu sterroryzowania Polaków. Wśród niewinnych ofiar było 96 mężczyzn i 4 kobiety.
Po zakończeniu wojny zwłoki zostały ekshumowane i ponownie złożone we wspólnym grobie, w tym samym lesie Mogiłę upamiętnia tablica i krzyż przeniesiony sprzed Pomnika 100 Straconych w Zgierzu. Na granitowej tablicy znajduje się napis: „ZBIOROWA MOGIŁA STU POLAKÓW ROZSTRZELANYCH W ZGIERZU 20 MARCA 1942 ROKU.”
„Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu. Niemiecki nazistowski obóz dla polskich dzieci w Łodzi (1942-1945). Oddział w Dzierżąznej. Pani dyrektor Blanka Hauke przedstawiła prezentację o dzieciach w obozie
w Dzierżąznej.
Dotarliśmy do kościoła w Białej gdzie ks. Mariusza Lampa na nas czekał. Przewodnikiem była dyrektorka Szkoły Podstawowej Blanka Hauke zapoznała z bogactwem w kościele oraz historią. Ks. Mariusz Lampka proboszcz parafii w Białej wspólnie z nami się modlił oraz przygotował niespodziankę dla uczestników półkolonii.
Zabytkowy drewniany kościół, trójnawowy konstrukcji zrębowej. Nie orientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Fasada zwieńczona dwukondygnacjowym barokowym szczytem z dużym krucyfiksem, poprzedzona kruchtą.
Ołtarz główny i dwa ołtarza boczne wczesnobarokowe z poł. XVII w. Ambona z XX w. z rokokowym baldachimem i rzeźbami czterech Ewangelistów. Krucyfiks z XVII w
Po zakończeniu udaliśmy się do Ośrodka Kultury w Dzierżąznej. Tam pieczenie kiełbasek, piłka i różne gry.
Dziękujemy Ks. Proboszczowi Krzysztofowi Nowakowi za wsparcie i czuwanie nad przebiegiem półkolonii wszystkim opiekunom osobom wspierającym za pomoc podczas organizacji, członkom Akcji Katolickiej na których można zawsze liczyć. Dziękuje władzom Urzędu Miast Zgierza za wspieranie naszych działań na rzecz dzieci.
