Wielki piątek, to druga doba Triduum Paschalnego, Misterium Chrystusa Ukrzyżowanego!
Dzień bez Eucharystii – jedyny taki w roku! Tego dnia tradycyjnie o godzinie 15 w godzinę śmierci Jezusa wierni spotkali się na Nabożeństwie Koronki do Bożego Miłosierdzia.
Po przeżyciu Ewangelii (Męki Pana Jezusa) uznajemy uniżenie przed tajemnicą krzyża, której gestem jest padnięcie celebransa na twarz z pokorą i oddaniem.
Na zakończenie celebracji Najświętszy Sakrament zostanie przeniesiony do grobu, aby następnego dnia móc skorzystać z okazji na refleksję, zadumę i modlitwę w ciszy przed Panem.
Kaznodzieja zwrócił uwagę na to, że przeżywanie Męki Jezusa ogranicza się bardzo często do współczucia i rozczulania. Rozmyślamy Jego mękę i z czcią całujemy krzyż. Drugi rok inaczej w uproszczonej wersji. Krzyż ucałował celebrans, a wierni kontemplowali i adorowali siedząc i wsłuchując się w oprawę muzyczną pieśni pasyjnych.
Na koniec refleksji Ksiądz Proboszcz zadał pytanie: Czy mamy świadomość odpowiedzialności za śmierć Jezusa? Każdy grzech przyczynia się do ukrzyżowania! Czy mamy tego świadomość? Jeśli tak, to czemu grzeszymy dobrowolnie i świadomie?
Na zakończenie swojej homilii, Ksiądz Proboszcz odmówił modlitwę:
Panie Jezu, dziękuję Ci tu i teraz za Twoje życie, dziękuję Ci za Twoja mękę i Twoja śmierć. Ale również Przepraszam z pokorą za ten wieczór Wielkiego Piątku i przepraszam moje dotychczasowe życie. Proszę daj mi siłę i moc być lepszym, tak mi na tym zależy. Tak mi zależy, chce być z Tobą chcę być lepszym. Pozwól mi przeżyć ten czas pandemii a później powrócić do normalności i wzmocnić relację z Tobą i bliźnimi.
Amen!
Liturgia Męki Pańskiej: