Święto Matki Boskiej Gromnicznej

Święto Matki Boskiej Gromnicznej w pw. Matki Boskiej Dobrej Rady w Zgierzu
Matki Boskiej Gromnicznej, czyli święto Ofiarowania Pańskiego, należy do tradycji chrześcijańskiej. Tego dnia wierni przychodzą do kościołów z gromnicami , które następnie święcą.
Podczas homilii ks. wspomniał o historii i symbolu Święta Ofiarowania Pańskiego powiedział – znane powszechnie jako Matki Bożej Gromnicznej przypada na 2 lutego. Wprowadził papież Gelazy I (zm. 496 r.). Jest ono nawiązaniem do ewangelicznego opisu ofiarowania Jezusa. 40 dni po Jego narodzinach Radio Maryja i Józef zanieśli dzieciątko do świątyni w Jerozolimie, by zgodnie
z prawem mojżeszowym ofiarować Je Bogu w hołdzie dziękczynienia za darowanie Izraelitom życia podczas przejścia przez Egipt Anioła Zniszczenia. Przebywający wtedy świątyni starzec Symeon rozpoznał w Jezusie Mesjasza. Święto to zamyka cykl świąt Bożego Narodzenia. W kościołach rozbiera się tego dnia żłóbki, a w domach choinki, przestaje się śpiewać kolędy, kończy się okres wizyt duszpasterskich domach. W parafii Matki Boskiej Dobrej Rady w Zgierzu na zakończenie Mszy Świętej dzieci wspólnie z ks. Proboszczem Krzysztofem Nowakiem poszły do żłóbka pokłonić się Panu Jezusowi. Tego dnia dzieci przyniosły do kościoła do poświęcenia świece, które będą im służyć podczas pierwszej Komunii Świętej. Są one symbolem człowieczeństwa Syna Bożego, a także symbolem wiary, nadziei i miłości, z jakimi chrześcijanin powinien podążać za Chrystusem. Świece te nazywane są gromnicami i od nich też pochodzi potoczna nazwa święta – Matki Boskiej Gromnicznej. Z kolei nazwa świecy związana jest z przypisywaną jej mocą odwracania gromów.
W kościołach zapala się je podczas mszy św. i innych nabożeństw, np. przy udzielaniu sakramentów świętych (z wyjątkiem sakramentu pokuty), na procesjach i w czasie innych ceremonii liturgicznych.
W święto Ofiarowania Pańskiego Kościół obchodzi też Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Ustanawiając ten dzień, Jan Paweł II zwrócił uwagę, że ofiarowanie Syna Bożego, którego symbolem jest przyniesienie Go do świątyni, jest wzorem dla wszystkich, którzy poświęcają swe życie Bogu. Podkreślił to mówiąc: „Ofiarowanie Jezusa staje się wymowną ikoną całkowitego oddania własnego życia dla tych, którzy powołani są, aby odtworzyć w Kościele i w świecie, poprzez rady ewangeliczne charakterystyczne przymioty Jezusa, dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo”.

Marianna struginska-Felczynska